Sacrum i profanum podczas polowania z noktowizorem

Człowiek od samego początku swojego istnienia traktował polowanie jak czynność, którą musi podjąć żeby przeżyć. Wówczas zwierzyna traktowana była jako własność ludzi, którzy stali się gatunkiem dominującym na naszej planecie. Jednak, z biegiem czasu, w miarę postępującej technologii i metod pozyskiwania żywności nie tylko ze zwierząt, łowiectwo stało się mniej popularne i przeznaczone dla wyższych sfer jako rozrywka. Dziś, dla niektórych to pasja, dla innych praca a jeszcze inni starają się bronić bezbronnych zwierząt.

Łowiectwo w Polsce

Wszystko zaczęło się od momentu pojawienia się gatunku ludzkiego na ziemi. Pozyskiwanie jedzenia ze zwierząt było jedną z najważniejszych czynności człowieka pierwotnego. W tamtych czasach ludzie i zwierzęta byli sobie równi. Z upływem czasu, w miarę rozwoju cywilizacji oraz zmian społecznych powierzchnia leśna kurczyła się. Rozwój rolnictwa sprawił, że łowy przestały pełnić ważną rolę w życiu człowieka, z czasem przeobraziły się w element rozrywki dla uprzywilejowanych. Ponadto ważną rolę pełniły w rozwoju i szkoleniu młodych pokoleń rycerzy, którzy zaprawiali się i przyzwyczajali do trudów wojennych, bowiem spotkanie z dzikim zwierzem było okazją wykazania się zręcznością i siłą.

Pierwsze oznaki uregulowania prawnie myślistwa pojawiły się w X. Wieku, które mówiły wtedy, że przywilej łowów jest przywilejem ludzi dobrze urodzonych takich jak władcy, dostojnicy państwowi oraz duchowieństwo. Łowiectwa mogli się również dopuszczać żołnierze podczas wypraw, dla których polowanie było niekiedy główną formą zaopatrzenia. Pierwsze przepisy regulujące ochronę zwierzyny dzikiej pojawiają się w edykcie wprowadzonym przez Króla Zygmunta III w 1597 roku, który mówił, aby „turowie, zwierz nasz mieli swe dawne stanowiska”.

Ważnym wydarzeniem dla polskiego łowiectwa było odzyskanie niepodległości. Utworzony został wtedy Polski Związek Łowiecki, który połączył ze sobą liczne organizacje łowieckie stworzone podczas zaborów. W 1972 roku rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej unormowało ponownie sprawy polowań w Polsce. Wiązało ono prawo łowów z własnością gruntów. Nadzór nad działalnością łowiecką powierzono wtedy Polskiemu Związkowi Łowieckiemu.

PZŁ podczas II Wojny Światowej został zawieszony. Reaktywowano go w 1945 roku, a w 1952 roku wprowadzono dekret „o prawie łowieckim”, w którym umieszczono wszelkie obowiązki PZŁ, do których należała „troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z organami Państwa w zakresie wykonywania ustawodawstwa łowieckiego” oraz ochronę przyrody.

Obecnie, do głównych założeń łowiectwa należy ochrona i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych, a także kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny. Polscy myśliwi pełnią ważną rolę w restytucji zagrożonych gatunków zwierząt takich jak żubr, łoś, bóbr czy sokół wędrowny. Łowiectwo w dzisiejszych czasach obejmuje dużo zagadnień i oprócz strzelectwa w jego skład wchodzi: kynologia(nauka o psach), sokolnictwo, trofeistyka, kolekcjonerstwo oraz wystawiennictwo. Ponadto do myśliwych należy obowiązek krzewienia kultury łowiectwa, pielęgnowanie tradycji i zwyczajów, propagowanie etyki oraz kultu patronów myśliwych.

Sfera świętości kontra sfera świeckości podczas współczesnego polowania